Huzurlu müziğe bu kez biberiye kokusu eşlik ederken, bir öncekindeki gibi, "abla"nın başından başlattığı çalışmanın ilk etabında, enerjiyle sıcacık ellerini gözleri ve elmacık kemiklerini örtecek şekilde yerleştiren öğretmen hanımın, dişlerde bir problem olup olmadığı sorusunu, "üst çenede mine aşınması nedeniyle aşırı duyarlılık yüzünden sızlama" diye yanıtlayan "abla"nın gözü önüne, yanağı altından yanıp sönen kırmızı ışıkla rapor veren diş görüntüsü canlanır.
Çalışma, bir önceki seanstan farklı, kalp çakrasının arındırılması amaçlı kristal kalp dileği/niyetiyle sürerken, ille de herşeye kendi yorumunu katma merakındaki "abla", şıkır şıkır ışıldayan saf kristal ışıklı kalbine bir de kırmızı gül ekler. Bir sonraki aşamada, çocukluğunun en eski aşamasına gitmesini isteyen öğretmen hanımın rehberliğiyle -2004'teki seminerlerde oralarda çok dolaştığı halde, yorgun annesinin gözünden kendini sakladığı içinortanca kardeşinden başka çocuk görmediğinden- bir bebeklik görüntüsüne şaşkınlıkla ulaşan "abla", içindeki koca kafalı, kara bukleli çocuğu kucaklar, -kokusunu duyduğuna yemin edebilir!- öper, sever, sıkıca göğsüne yaslar, sarmalar, avutur.
Düşmelerden gelen bel ve bağlı olarak sağ bacak arızasına özel olarak ağırlık veren öğretmenin çalışmasını, "abla", imgeleme yaparak destekler. Kapalı gözleri önünde hayâl gücünün sahnesi hazırdır; uyluk ve kaval kemiği üzerine serili, donuk, soğuk, beyaz bezleri, hışımla toplayıp küçük bir bavula tıkan -biri-, acı, çekilme, kasılma, kamaşma duygularıyla doldurduğu çantayı alıp, kapıyı ardından çarparak çıkar, gider!..
Omuz, göğüs ve boğazına enerji aktaran öğretmenin, "çok güçlüsün, öyle hırsla değil, yumuşacık, her güçlüğün üstesinden gelirim demişsin..." demesini, -eskilerde olsa ego'su Sebastian'ı şişirecek sözlerini- "abla", avatarı olduğu Basiret Hanım bilgeliğiyle, sakince "her zaman biliyordum, ne bildiğimi bilmiyordum..." diye yanıtlar. Kendi isteği dışında gelişen ikinci evliliği öncesinde, yaşamaktan çok yorulduğu/vazgeçtiği sıra, bademcik ameliyatı için aldığı narkozdan uyanmamayı seçtiği zaman aralığında -sonradan annesinin dualarının aktive ettiğini anladığı- otomatik pilot (sağduyusu, yüksek benliği, Ben'im Varlığı, Tanrısal yanı Basiret Hanım) kontrolüyle, "bedenimin bir yanı, her zaman ego'm dışında çalıştı, bunu gördüm de ne demeye geldiğini anlamam çok sonra..." diyerek açıklar.
Sağ kulağındaki, Fatma'nın -Meryem'in- eli küpesini çıkarır, embriyona benzeyen kulak kepçesinin, bedendeki belli noktalara karşılık gelmesi prensibine dayalı kulaklarla çalışma sonrası "abla", öğretmenin, bu iş için günde üç dakika ayırmanın şaşırtıcı sonuçlar verdiği önersini kulağına küpe yapar.
Çakralar üzerindeki, hastalıklara ortam hazırlayan tıkanıklık giderici çalışmanın sonlarına doğru -yaratıcılığı da destekleyen- cinsellik çakrasının açık ama epeydir kullanılmamış olduğunu saptayan öğretmene "abla", o enerjiyi yazmaya aktardığını söyleyerek kendini savunurken, bedeninin, yumuşak köpükten bir kabukla sarıldığı imgesinin ne olduğunu anlamaya çalışırken hanımın "auranızı kalınlaştırıyorum, hissediyor musunuz?" sorusuyla bir kez daha şaşkınlık yaşar, tabanlarında bile kalınlığını hissettiği ışık kozasını, sağlam, hafif, dışı beyaz içi kırmızı astronot giysisi olarak tanımlar.
Çalışmanın sonunda, yarım litrelik pet şişenin ağzı kesilerek üretilmiş huniyi dişleri arasına sıkıştırarak yer minderine uzanmasını istediği, -stres hallerinde soluk alışverişini kesme eğilimindeki- "abla"nın nefes kontrolünü yapan, ortaya çıkan manzarayı verimsiz bulan, beden ve ruh sağlığının başarısının büyük kısmının, doğru nefes alışverişiyle mümkün olduğunu anlatan öğretmen, 50 yaş altı -5'er kişilik- hanım gruplarıyla yaptığı Nefes Koçluğu (http://birsanatyasam.com/) çalışmalarına katılmasını önerirse de, Ege'deki evine dönme heyecanı içindeki "abla"nın bunu becerebileceği şüphelidir.
Öngörülen birbuçuk saatlik süreyi aşarak 2 saat 15 dakika süren seans bitiminde vedalaşarak ayrılan "abla", yol boyu içinde fıkırdayan "bir eksiklik, tuhaflık var!.." duygusunun farkına vardığında, Kadıköy Meydanı'na varmıştır bile; kızının "abla"ya doğum günü hediyesi, ikinci enerji dozu seansı bedelini ödemeyi unutmuştur! Yaşamı boyunca en dikkat ettiği konulardan biri olmasına karşın, -yıllar önce bir keresinde, Şişli Yeniköy dolmuşunda, dikiz aynasından kendisine, ücret ödememiş gibi dik dik bakan şoföre içerleyişinde olduğu gibi-, akılsızlık etmesine bu kez eskisi kadar kızmaz, kendisine hakaretler yağdırmaz. İskelenin öte yanına düşen Bostancı dolmuşuna biner, "akılsız köpeği yol kocatır!" diye söylenerek geldiği yolu gerisingeri gider, -Salı günü görüşecek olmalarına karşın- ödemesini yaptığı öğretmen hanıma, bu olaydan aklın yerini sezginin almakta olduğu son zamanlarda aklı devre dışı bırakmakta acele etmemek gerektiği dersini aldığını bildirir, bir kez daha vedalaşırlar.
Kadıköy'e ikinci varışında "abla", bir sevgili arkadaşının, Müdür isimli birkaç aylık zımba gibi kara kedinin şenlendirdiği, Haydarpaşa ve tüm Kadıköy iskelesine nazır muhteşem manzara yüzünden nasıl iş yapıp para kazanabildiklerine akıl sır erdiremediği -denizcilik işlemleri yapan- işyerine uğrar. Kendi kedileri epeyce yaşlı, Ege'deki kedileri altı ay geride kalmış olduğundan genç kediyle oynamaya doyamayan "abla" sonunda, iskeleye yanaşan, altıncı kattan gözlediği gemilerden birini beğenir, kızlarla vedalaşır, on dakika sonra kalkacak olan Karaköy vapuruna sabrı elvermediğinden ilk vapurla Eminönü'ne geçer. Köprü altından Karaköy'e yürür, rıhtıma sıralanmış Boylu Soylu Yelkenliler'i görmek üzere kontrol noktasından girer.
En baştaki 1906 doğumlu, resimlerinde yeşil yelkenlerle pek yakışıklı, Küba gezisinde Trinidad'da evini gördükleri, flora/fauna araştırmacısı Alexander von Humboldt'un adını taşıyanı gözüne kestirirse de, sarışın, yaşlı bir denizcinin küpeşteden sarkıp tane tane "yarın sabah, dokuzbuçuk..." demesi üzerine diğerlerine yönelir. Tenacious (İngiltere), Kaliakra (Bulgaristan), Dar Mlodziezy (Polonya), Shabab Oman (Umman) teknelerini inceleyerek yürürken "büyük bir tanesini gezeyim" niyetiyle Rusya yapısı Mir'e yönelen "abla", ziyaretçiler teknelere, belli sayıda gruplar halinde alındığından yürüyüşüne devam eder, iskelenin ucundan gelen kıvrak güzelim bando müziğine yönelir: İkisi köpekbalığı, ikisi denizayısı başlıklı/giysili, birkaçı yerel giysili, ufak esmer adamların yerel çalgılarla yaptıkları muhteşem Pasifik Adaları müziğine iki dansçı da eşlik etmekte...
58.3 metre uzunluğundaki, 1953 doğumlu Endonezya yelkenlisi Dewaruci, ahşap oyma kaptan köşkü, sandıklar, direkler çevresindeki boyama ve oyma yerel sanat figürleriyle süslü çok güzel bir tekne, burnunda bir de birebir boyutta bir denizci kabartması var. "Abla", elbette meraklısı için çok daha makbûl, modern gereçlerle donatılmış diğer yelkenliler yerine, Dewaruci'ye binip gezmiş olmaktan, müzikli danslı gösteriyi de yüksekten izlemekten pek memnun kalır.
Sarışın iri kıyım, esmer ufak tefek, buğday tenli başları puşili denizci gruplarının, 17:00-18:30 arası İstiklâl Caddesi'nde gerçekleştirecekleri yürüyüşe hazırlandıkları sıra; iskeledeki, değişik yaş gruplarındaki öğrenciler, elleri poşetli yaşlı amcalar, değerli takılı, pahalı parfüm kokan şık hanımlardan oluşmuş tuhaf kalabalık içinden ters yöne yürüyerek, girdiği kapıdan çıkan "abla", bu kez kozmonot giysisi etkisi taşıyan yeni enerji elbisesiyle yaptığı ziyareti, gemiadamı enerjisini de hasad ederek sonlandırır; köprünün öte yanından Eminönü'ne yürür, otobüse biner, evine döner.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder